ஜனாதிபதியும், பிரதமரும் முஸ்லிம்களை சந்திக்க மறுப்பது ஏன்..??

16 ம் திகதி முஸ்லிம்களின் பள்ளிவாசல்கள், வியாபாரஸ்த்தலங்கள் மீது தாக்குதல்கள் ஆரம்பிக்கப்பட்டன. 18 ம் திகதி எமது அமைச்சர்களும் நாடாளுமன்ற உறுப்பினர்களும் பேசி ஜனாதிபதியையும், பிரதமரையும் சந்திக்க முடிவு செய்திருந்தார்கள். 23 ம் திகதி ஜனாதிபதியும் பிரதமரும் இவர்களை சந்திக்காது, அதுவரைக்கும் தாக்குதல்கள் நிறுத்தப்படுவதற்கு ஆக்கபூர்வமான நடவடிக்கைகள் எதனையும் எடுக்காமல் பாதுகாப்பு அமைச்சர் சாகல ரத்னாயகாவை சந்திக்க சொல்லி விட்டு வெளிநாடு சென்று விட்டனர். நேற்றும் (24.05.2017)மகரகமை நாவின்ன பிரதேசத்தில் ஹாகோட்ஸ் பாமசிக்கு பெற்றோல் குன்று வீசப்பட்டதாக புகைப்படங்கள் வெளியாகியுள்ளது.   

நண்பர்களே 5 நாட்கள் சந்திக்க நேரம் கேட்டுள்ளதாக கூறப்பட்ட போதிலும், ஜனாதிபதியோ பிரதமரோ மிகவும் மோசமாக பாதிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் ஒரு சமூகத்தின் பிரதிநிதிகளை சந்திக்க விரும்பாது  வெளிநாடு சென்றுள்ளனர். அந்தளவுக்கு எமது பிரதிநிதிகள் செல்லாக்காசாக மாறிவிட்டனர். அதுவும் எமது பிரதிநிதிகளின் கூட்டம் நிறைவடைந்த நிலையில் " தீர்க்கமான முடிவை அரசு எடுக்கத்தவறினால் தனித்துவமாக இயங்குவோம்" என அச்சுறுத்தியும் இருந்தனர். இந்த ஆதங்கத்தை கூட அரசு கண்டுகொள்ளவில்லை.

இதே நிலை தமிழ் சமூகத்திற்கு நடந்திருந்தால் அரசு இவ்வாறு பொடுபோக்காக நடந்திருக்குமா? அவ்வாறு மக்கள் பிரதிநிதிகளின் கோரிக்கையை இவ்விரு தலைவர்களும் உதாசீனம் செய்திருப்பார்களா? சற்று சிந்தியுங்கள். இந்த செல்லாக்காசு நிலைக்கு என்னதான் காரணம். சொகுசுக்கும், பதவிக்கும், ஊழல் வழியில் சம்பாதிக்கும் பணத்துக்கும் அடிமைப்பட்ட எமது பிரதிநிதிகளின் ஈன நிலையைத் தவிர வேறு என்ன காரணம்தான் இருக்க முடியும்? 

இத்துப்போன தும்புகட்டால்(Broom) எமது அழுக்குகளை துடைக்க முடியுமென நம்பும் சமூகமாக நாம் வாழும் வரை அழிவுகளும் இன்னல்களும் எம்மைத் துரத்திக் கொண்டே இருக்கும்.

-YOOSUF-