"மீண்டும் வருவோம்"

-யாழ் அஸீம்-

வட மாகாணத்திலிருந்து முஸ்லிம்கள் வெளியேற்றப்பட்டு 2015 ஒக்டோபர் 30 ஆம் திகதியுடன் 25 வருடங்கள் பூர்த்தியாகியது...! யாழ். மண்­ணி­லி­ருந்து முஸ்­லிம்கள் வெளி­யேற்­றப்­பட்டு ஒக்­டோபர் 30 அன்று ஆறு வரு­டங்கள் பூர்த்­தி­யா­னதை முன்­னிட்டு, 1996 ஆம் ஆண்டு சரி­நிகர் பத்­தி­ரி­கையில் வெளி­யான இக்­க­விதை யாழ்ப்­பாணம், தமி­ழீழ விடு­தலைப் புலி­களின் கட்­டுப்­பாட்டில் இருந்த வேளையில் எழு­தப்­பட்­ட­தாகும். வட­ மா­காண முஸ்லிம்கள் தம் தாயக பூமி­யி­லி­ருந்து வெளி­யேற்­றப்­பட்டு கால் நூற்­றாண்­டாகி விட்­ட­போ­திலும் இரு மணி ­நேரக் குறு­கிய கால அவ­கா­சத்துள், இரு­நூறு ரூபா­வோடு வெளி­யேற்­றப்­பட்ட அத்­து­யர வடுக்கள் என்றும் மறை­வ­தில்லை.

எவ்­வி­தக்­கா­ர­ண­மு­மின்றி முஸ்லிம் என்ற ஒரே கார­ணத்­துக்­காக வெளி­யேற்­றப்­பட்ட வலி­களை 'மீண்டும் வருவோம்' என்ற ஈமா­னிய உறு­தி­யுடன் எழு­தப்­பட்ட இக்­க­விதை தமக்கு இழைக்­கப்­பட்­ட சோகத்தை எடுத்துக் கூறும் அதே­வேளை இரண்­டறக் கலந்து வாழ்ந்த தமிழ் மக்­க­ளு­ட­னான நட்­பையும் வேண்டி நிற்­கி­றது. 

அந்த கவிதையின் ஒரு பகுதி

இது கவி­தை­யல்ல;

கற்கள்

இத­யத்­தி­லி­ருந்து

இத­யத்­திற்கு வீசும்

கவிதைக் கற்கள்

பாலஸ்­தீனப் போரா­ளியின்

கையி­லுள்ள

கல்லைப் போல்

காயப்­ப­டுத்தும்

உட­லை­யல்ல

உள்­ளத்தை!

இழந்த மண்­ணுக்காய்

ஏங்கும் இத­யத்தின்

ஏக்கப் பெரு­மூச்­சுக்கள்!

இப்­போது நினைத்­தாலும்

இதயம் சுடு­கி­றது – இல்லை

இதயம் எரி­கி­றது.

அக்­டோபர் முப்­பதில்

அன்று வைத்த நெருப்பு

இன்றும் எரி­கி­றது.

இப்­போது நினைத்­தாலும்

இதயம் எரி­கி­றது.

என் பிரிய நண்­பர்­களே!

அக்­டோபர் முப்­பது

அன்­றைய தினம்

நெஞ்­சிலே உள்­ளதா?

எம் வாழ்வுச் சிற்­ப­மதை

சிதைத்த சிற்­பி­களே!

அன்­றைய தினம் 

நெஞ்­சிலே உள்­ளதா?

அக்­டோபர் புரட்­சியில்

அரிச்­சு­வடி படித்து

வீரமாய் விளைந்த நீங்கள்

சோரம் போன – அந்த

அக்­டோபர் முப்­பது

நெஞ்­சிலே உள்­ளதா?

எங்கள் தலை­வி­தியை 

இரு­ம­ணி­ நே­ரத்தில்

மாற்றி எழு­திய

இரக்­க­மில்­லாத எழுத்­தா­ளர்­களே!

ஜின்னா மைதா­னத்தில் 

அன்று நீங்கள்

ஆடிய விளை­யாட்டு

எங்கள் விதி­யோடு

ஆடிய விளை­யாட்டு!

சகு­னிக்கே

சவால் விட்ட

சதி­கார விளை­யாட்டு

அன்று கூறிய வார்த்­தைகள்

இன்றும் எதி­ரொ­லிக்­கி­றது

“இரு மணி நேரம் தரு­கிறோம்

உயி­ருடன் உங்­களை 

விடு­கிறோம்.

எல்லாம் உங்கள் நன்­மைக்கே

எடுப்­பதை எடுத்துப் 

புறப்­ப­டுங்கள்

எல்லாம் நாமே காத்­தி­டுவோம்

இனி­யொரு நாளில் 

அழைத்­தி­டுவோம்”

நாவிலே பூங்­கொத்து

நெஞ்­சிலே நச்சு விதை…

எப்­படி முடி­கி­றது?

உங்­களால்…..!

இரு மணி நேரத்தில்

எங்கள் பயணம்

இத­யத்தில் பாரத்­தோடு

கைக­ளிலே பார­மின்றி

ஆரம்­ப­மா­னது…

அந்த இடியும் வீழ்ந்­தது.

இப்­போது நினைத்­தாலும்

இதயம் சுடு­கி­றது.

இப்­போது நினைத்­தாலும்

இதயம் எரி­கி­றது…

வழி­ய­னுப்­பி­வைத்த நீங்கள்

வழி­ம­றித்து நின்­றீர்கள்!