இலக்கியமும், இஸ்லாமிய இலக்கியமும் ஒன்றல்ல

(பாஜி)

இஸ்லாமிய இலக்கியம் என்பது இஸ்லாத்தின் வரையறைக்குள் இருந்து பார்க்கக்கூடியதாக இருக்கவேண்டும்.தமிழ் இலக்கியதினுள் இஸ்லாமிய இலக்கியம் மொழிரீதியாக பிணைத்திருக்கிறது. இலக்கியவாதி  வேறு இஸ்லாமிய இலக்கிய வாதி வேறு.இஸ்லாமியர்கள் எழுதுகின்றவை எல்லாம் இஸ்லாமிய இலக்கியம் என்று  கூறமுடியாது.அது இலக்கியம் என்றே கூறலாம். இஸ்லாமிய இலக்கியம் என்பது இஸ்லாத்தின் வரையறைக்குள் இருந்து பார்க்கக்கூடியதாக இருக்கவேண்டும்.அளவுகடந்த கற்பனையின் எல்லையில் நின்றுகொண்டு நடக்காததை நடந்ததாக வெளிகொனர்வதும்.காணாத கனவை கண்டதாக கூறுகின்றதை  இஸ்லாம் கண்டிப்பதற்கு நிகரானது.வெறும் கற்பனைகளுக்கு  எழுத்துருவம் கொடுப்பது இஸ்லாமிய இலக்கியமாகிவிடாது..உண்மையான உணர்ச்சியின் எல்லையில் நின்று வடிவம் கொடுக்கபப்படவேண்டும்.

ஆபாச வார்த்தைகளும் தனிமனிதனுக்கான புகழ்ச்சியும் விலக்கப்பட்டதாக இருக்கவேணும்.எல்லைகடந்த நேசத்தின் வெளிப்பாடு அல்லாஹுவிற்கும் அவனது ரசூலுக்கும் மாத்திரம் உரித்தானது. நபிக்கு இறைவன் நபித்துவத்தை மாத்திரம் கொடுத்தான் கவித்துவத்தை கொடுக்கவில்லை.குர்ஆன்  சிறந்த இலக்கிய நடையில் அருளப்பட்டு இருக்கிறது.நபிகளாருக்கு இலக்கிய ஆற்றல் வழங்கப்பட்டு இருந்தால் குர்ஆனின் உண்மைத்தன்மையில் மக்கள் சந்தேகம் கொண்டிருப்பார்கள். இஸ்லாமிய வரையறை மீறாத கவிதைகளை நபி அவர்கள் நேசித்து இருக்கிறார்கள். கவிஞர் ஹஸ்ஸான் (ரலி) அவர்களுக்கு ஜிப்ரீல் (அலை) அவர்களை பக்கபலமாக இருக்க பிரார்த்தனை செய்த ஹதீஸ் ஸஹீஹுல்புகாரீயில் பதிவாகி இருக்கிறது-3612,4123,6152.மேலும் திர்மிதி ,அபூதாவுத் போன்றவற்றிலும் பதிவாகி இருக்கிறது. 

ஒரு இஸ்லாமிய இலக்கியவாதிக்கு கற்பனை வளம் தேவை இல்லை சிறந்த ஆன்மீக தளமே கரு. அங்கிருந்துதான் உருவாகவேண்டும்.வெறும் கற்பனை கலவைகளை கொட்டித்தீற்பது இலக்கியம் அல்ல.சத்தியத்தின் வரையறைக்குள் இருந்து உதிர்கின்ற எழுத்துக்கள் இறைவனின் ஞானத்தில் உதிப்பவை. அவை மறுமையின் சாட்சியங்களாகும்.அவற்றிற்கு உயிரோட்டம் இருக்கிறது. சத்தியத்தின் நாவன்மை பலமிக்கது. 

குறிப்பு-சகோதரர் சுபைர் மீரான் அவர்கள் விமர்சனம் செய்யவேண்டும் என்பதற்காக குறிப்பிட்டு இருக்கும் இறைவசனத்தை தனது தேவையின் கோணத்தில் இருந்து பார்க்காமல் அது அருளப்பட்ட சந்தர்பத்தையும் ஆழத்தையும் அறிந்து கொள்ளுமாறு அன்பாய் வேண்டுகிறேன்